(تغییرمسیر از امام حسن مجتبی علیه السلام)

امام حسن علیه السلام
عکس بقعه ائمه بقیع در سال ۱۳۰۸ قمری
نقش	امام دوم شیعیان
نام	حسن بن علی
کنیه	ابومحمد
زادروز	۱۵ رمضان، سال ۳ق.
زادگاه	مدینه
مدت امامت	۱۰ سال (۴۰-۵۰ق)
شهادت	۲۸ صفر، ۵۰ق.
مدفن	بقیع، مدینه
محل زندگی	مدینه، کوفه
لقب(ها)	مجتبی، سید، زکی، سبط
پدر	امام علی علیه‌السلام
مادر	حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
همسر(ان)	ام بشیر، خوله، ام اسحق، حفصه، هند، جعده
فرزند(ان)	زید، ام الحسن، ام الحسین، حسن، عمر، قاسم، عبدالله، ابوبکر، عبدالرحمن، حسین، طلحه، ام عبدالله، ام سلمه، رقیه
طول عمر	۴۸سال
امامان شیعه امام علی · امام حسن · امام حسین · امام سجاد · امام باقر · امام صادق · امام کاظم · امام رضا · امام جواد · امام هادی · امام حسن عسکری · امام مهدی

حسن بن علی بن ابی طالب(ع) مشهور به امام حسن مجتبی(۳-۵۰ق) دومین امام شیعیان که ۱۰ سال (۴۰-۵۰ق.) امام و حدود ۷ ماه خلیفه مسلمانان بود. اهل سنت او را آخرین خلیفه از خلفای راشدین دانسته‌اند.

حسن بن علی نخستین فرزند امام علی(ع) و فاطمه زهرا(س) و نخستین نوه پیامبر(ص) است. بنابر گزارش‌های تاریخی، نام حسن» را پیامبر(ص) برای او برگزید و او را بسیار دوست داشت. او هفت سال از عمر خود را با پیامبر(ص) همراه بود و در بیعت رضوان و ماجرای مباهله با مسیحیان نجران حضور داشت.

فضایل امام حسن(ع) در منابع شیعه و اهل سنت آمده است. او یکی از اصحاب کسا است که آیه تطهیر درباره آنان نازل شد و شیعیان آنان را معصوم می‌دانند. آیه اطعام و آیه مودت و آیه مباهله نیز درباره او و پدر و مادر و برادرش نازل شده است. او دو بار کل دارایی‌اش را در راه خدا بخشید و سه بار نیمی از اموالش را به نیازمندان داد. گفته‌اند به سبب همین بخشندگی‌ها، او را کریم اهل بیت» خوانده‌اند. او ۲۰ یا ۲۵ بار پیاده به حج رفت.

از زندگی او در دوران خلیفه اول و دوم خبر چندانی در دسترس نیست. به دستور خلیفه دوم به عنوان شاهد، در شورای شش نفره تعیین خلیفه سوم حاضر بود. گزارش‌هایی نیز از شرکت او در برخی جنگ‌ها در دوره خلیفه سوم وجود دارد. او در شورش‌های اواخر خلافت عثمان، به دستور امام علی(ع) به محافظت از خانه خلیفه پرداخت. در دوره خلافت امام علی(ع) همراه او به کوفه رفت و در جنگ‌های جمل و صفین از فرماندهان سپاه بود.

حسن بن علی در ۲۱ رمضان سال ۴۰ هجری، و پس از شهادت امام علی(ع)، به امامت رسید و در همان روز، بیش از چهل

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ حضرت علی‌بن موسی الرضا (ع) در یازدهم ذی‌القعده سال 148 هجری در مدینه متولد شدند و در پایان ماه صفر سال 203 قمری، به دست مأمون به شهادت رسیدند.

ولادت

حضرت رضا (ع)، بنا به قول بسیاری از مورخان، در روز یازدهم ذی‌القعده و در مدینه منوره متولد شدند. از قول مادر ايشان نقل شده است كه: هنگامیكه به حضرتش حامله شدم به هيچ وجه ثقل حمل را در خود حس نمی‌كردم و وقتی به خواب می‌رفتم, صداي تسبيح و تمجيد حق تعالي وذکر لااله‌الاالله» را از شكم خود می‌شنيدم, اما چون بيدار می‌شدم ديگر صدايی بگوش نمي‌رسيد؛ هنگامي‌كه وضع حمل انجام شد، نوزاد دو دستش را به زمين نهاد و سرش را به سوی آسمان بلند كرد و لبانش را تكان می‌داد؛ گويي چيزی می‌گفت».

نظير اين واقعه, هنگام تولد ديگر ائمه و بعضی از پيامبران الهی نيز نقل شده است, از جمله حضرت عيسی (ع) كه به اراده الهی, در گهواره لب به سخن گشود و با مردم سخن گفتند كه شرح اين ماجرا در قرآن كريم آمده است.

کنیه

مقدمه

زندگي حضرت محمد (ص) از صدر اسلام مورد توجه و اهتمام مسلمانان قرار داشته است ؛ با اينهمه ، روايات بي‌شمار موجود در بيشتر جزئيات همداستان نيستند و به ويژه آگاهيهاي ما در باب زندگي آن بزرگوار ، پيش از بعثت ، به تفصيل شرح سيرة ايشان پس از بعثت نيست . به هر حال ، آنچه از مطالعه و بررسي زندگي وي در طول 63 سال در ذهن نقش مي‌بندد، بازتابي از تصوير ظهور پيامبري الهي و سرگذشت شخصيتي است كه با پشت سر نهادن دشواريهاي بسيار ، بي‌هيچ خستگي و نااميدي به اصلاح جامعه ، دست زد و توانست جزيره العرب را متحد كند و آمادة گستردن اسلام در بيرون از مرزهاي عربستان شود و از آن مهم تر ديانتي را بنياد نهد كه اينك يكي از مهم‌ترين اديان جهان به شمار مي‌رود .

حدیث از امام صادق (ع) در رابطه با ثواب کسی که به زیارت امام حسین (ع) می‌رود.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ائمه معصوم (ع) به عنوان نخستین کسانی که سنت پیاده روی اربعین را به وجودآوردند، در فضیلت زیارت امام حسین (ع) احادیثی بیان نموده‌اند.

 حدیث اول

امام صادق (ع): مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص إِنْ کَانَ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَی عَنْهُ سَیِّئَةً حَتَّی إِذَا صَارَ فِی الْحَائِرِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُصْلِحِینَ الْمُنْتَجَبِینَ [الْمُفْلِحینَ الْمُنْجِحِینَ حَتَّی إِذَا قَضَی مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّی إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص یُقْرِؤُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَی»

کسی که از منزلش بیرون آید و قصدش زیارت قبر حضرت حسین ابن علی علیهما السّلام باشد اگر پیاده رود، خداوند منّان به هر قدمی که برمی‌دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو می‌فرماید تا زمانی که به حائر برسد و پس از رسیدن به آن مکان شریف حق تبارک و تعالی او را از رستگاران قرار می‌دهد تا وقتی که مراسم و اعمال زیارت را به پایان رساند که در این هنگام او را از فائزین محسوب می‌فرماید تا زمانی که اراده مراجعت نماید در این وقت فرشته‌ای نزد او آمده و می‌گوید: رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم سلام رسانده و به تو می‌فرماید: از ابتداء عمل را شروع کن، تمام گناهان گذشته‌ات آمرزیده شد».

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام

(خداوند مالک و روشنگر و هدایتگر دینِ انسانها می باشد)

از نعمت‌های بسیار بزرگی که خداوند به بشر داده، نعمت توبه و قبولی آن است و می‌توان گفت توبه و قبولی آن از سوی خدا، از نشانه‌های بزرگ رحمت و لطف وسیع الهی است. 

توبه به معنی ترک گناه و بازگشت به سوی خدا و بهترین و رساترین مرحله عذرخواهی در پیشگاه خداوند است. در آیه 3 سوره هود می‌خوانیم:

و ان استغفروا ربکم ثم توبوا الیه؛ و این‌که از پروردگار خود آمرزش بطلبید سپس به سوی او بازگردید»

استغفار، اصطلاح قرآنی و به معنی درخواست آمرزش از خداوند است. این واژه در لغت، مصدر باب استفعال، از غفران و به معنی طلب بخشایش است.

استغفار، بنابر روایات، بهترین و کامل‌ترین دعاست که انسان با آن، آمرزش گناهان خود را از خداوند می‌طلبد.

استغفار معمولا با عبارت استغفرالله ربی .» صورت می‌گیرد، اما شرط تحقق آن، همراهی با توبه، دوری از گناه و بازگشت به کردار نیک است. از این رو برخی استغفار را طلب مغفرت به وسیله دعا، همراه با توبه از گناهان دانسته‌اند.

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام

شرحی بر انشراح سوره تکویر کتاب قرآن

(خداوند مالک و روشنگر و هدایتگر دینِ انسانها می باشد)

سوره ۸۱: التكوير - جزء ۳۰ - ترجمه انصاریان

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿۱﴾ هنگامی که خورشید را به هم درپیچند. ۱

وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ﴿۲﴾ و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند. ۲

وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿۳﴾ و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند. ۳

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾ و هنگامی که اموال نفیس و با ارزش رها و بی صاحب شود. ۴

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾ و هنگامی که همه حیوانات وحشی محشور شوند. ۵

از رسول اکرم صلى الله علیه و آله نقل شده است آن شبى که مرا به معراج بردند از تمامى آسمانها گذشتم تا به آسمان هفتم رسیدم و آنچه دیدم بودم و با خداى تعالى بدون واسطه سخن گفتم و مراجعت نمودم چون به مقام جبرئیل رسیدم گفتم یا جبرئیل این چه دعائى است که تمامی ملائکه مى خوانند؟

امام کاظم(ع) در یک روایتی در باب اهمیت ماه رجب‌المرجب فرمود: هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، آتش جهنم یک سال، از او دور شود و هر کس سه روز از آن را روزه بگیرد، بهشت بر او واجب می شود.

 به گزارش مشرق، حضرت رسول اکرم (ص) روایت می کند که ماه رجب ماه بزرگ خدا است و ماهی در حرمت و فضیلت به آن نمی ‏رسد و جنگ با کافران در این ماه حرام است.

ایشان فرمودند: رجب ماه خدا است و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امت من است.

کسی که یک روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خوشنودی بزرگ خدا گردد و غضب الهی از او دور گردد و دری از درهای جهنم بر روی او بسته گردد.

اعمال مخصوصه ماه رجب: شب اول، شب شریفی است و در آن چند عمل است: و روايت شده است از ابو جعفر ثاني حضرت امام محمد جواد عليه السلام كه فرمود مستحب است كه هر آدمى بخواند اين دعا را در شب اول رجب (بعد از عشاء) آخره

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ مَلِكٌ وَ أَنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ مُقْتَدِرٌ وَ أَنَّكَ مَا تَشَاءُ مِنْ أَمْرٍ يَكُونُ‏

اى خدا از تو درخواست مى‏ كنم به اينكه تو پادشاهى و تو بر هر چيز مقتدرى و تويى كه هر چه بخواهى از امرت موجود مى ‏شود

اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِنَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ‏

اى خدا من رو به تو آورده ‏ام بوسيله پيغمبرت محمد (ص) كه پيغمبر رحمت است كه درود خدا بر او و آل او باد

يَا مُحَمَّدُ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّي أَتَوَجَّهُ بِكَ إِلَى اللَّهِ رَبِّكَ وَ رَبِّي لِيُنْجِحَ (لِي) بِكَ طَلِبَتِي‏

اى محمد (ص) اى رسول خدا من‏ تو را وسيله به درگاه خدا كه رب من و توست قرار مى ‏دهم تا به آبروى شما روا شود حاجت هايم

اللَّهُمَّ بِنَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَنْجِحْ طَلِبَتِي‏

خدايا به حق پيغمبرت محمد (ص) و امامان از اهل بيتش كه درود خدا بر او و آنها باد كه حوايجم را برآور.

پس بگو حاجتت را

بحار الأنوار : كانَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله إذا جاءَ شَهرُ رَجبٍ جَمَعَ المسلمِينَ حَولَهُ و قامَ فيهِم خَطيبا ··· ثمّ قال: أيّها المسلمونَ، قد أظَلَّكُم شَهرٌ عظيمٌ مُبارَكٌ ، و هو شَهرُ الأصَبِّ ، يَصُبُّ فيهِ الرحمَةَ عَلى مَن عَبَدَهُ إلاّ عَبدا مُشرِكا أو مُظهِرَ بِدعَةٍ في الإسلامِ .[بحار الأنوار : 97/47/33 .]

بحار الأنوار : چون ماه رجب فرا مى رسيد، رسول خدا صلى الله عليه و آله مسلمانان را دور خود جمع مى كرد و براى ايشان خطبه مى خواند . . . و مى فرمود : اى مسلمانان! ماه بزرگ و مباركى بر شما سايه افكنده است ، اين ماه ، ماه فرو ريزنده است . خداوند در اين ماه رحمت خود را بر بندگانش فرو مى ريزد ، مگر آن كه بنده اى مشرك باشد يا پديد آورنده بدعتى در اسلام .

حديث قدسى : الشَّهرُ شَهري و العَبدُ عَبدي و الرَّحمَةُ رَحمَتي فَمَن دَعاني في هذَا الشَّهرِ أجَبتُهُ و مَن سَألَني أعطَيتُهُ ؛ [ همان ، ص 174 .]

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام

(خداوند مالک و روشنگر و هدایتگر دینِ انسانها می باشد)

سوره ۷۷: المرسلات - جزء ۲۹ - ترجمه مکارم شیرازی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿۱﴾ سوگند به فرشتگاني كه پي درپي فرستاده مي‏شوند. (۱)

فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿۲﴾ و آنها كه همچون تند باد حركت مي‏كنند. (۲)

وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿۳﴾ و سوگند به آنها كه (ابرها را) مي‏گسترانند، و منتشر مي‏سازند. (۳)

فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿۴﴾ و آنها كه جدا مي‏كنند. (۴)

فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا ﴿۵﴾ و سوگند به آنها كه آيات بيدار كننده (الهي) را به (انبياء) القا مي‏نمايند. (۵)